நம்பு!நான் எதுவும் அறியேன்,

இன்னுமொரு கொலை நாள்!
படுவான்கரைகளில் எக்ஸ் - எக்ஸ் அம்மான்
தன் அண்ணரைத் தேடி அலைகிறார்
அண்ணன் பெம்மானை…
அங்குமிங்குமென
அண்ணனும் தம்பியும்
தம் எதிரியரைத் தேடித் திரிகிறார்
நான் என்னைத் தேடுகிறேன்
கொலைகள் எனது கனவை அழித்தன
கொலைகள் எனது இரவை அழித்தன
என்னுடைய இருபத்தோராவது பிறந்த தினத்திற்கு
சில நாட்களுக்கு முன்
அவர்கள் என்னை அழிக்கு முன்
புறநானூறும் கந்தபுராணக் காவியங்களும்
எனது வீட்டில் தீக்கிரையாகின
என் கைகளின் இரத்தக் கறைs
தீ மூட்டிய
உன் கண்ணீரால் கரைந்து அழிய
அதை உன்னிடம் தந்திருந்தேன்
ஏனோ அது அழியவில்லை
அதிகாரத்தைப் பழி சொல்லி
வெறித்தவுன் நேரிய பார்வை
வீழ்த்தப்பட்ட என்னிடம் வருத்தம் தருகிறது

நம்பு!
நான் எதுவும் அறியேன்
,வீடு திரும்பிய ஓர் அதிகாலையில்
படலையில்
என்னைச் சுட்டுச் சென்றது கூட
“அவரா“ “இவரா“ தெரியாது
என் இருபத்தோராவது பிறந்த தினத்திற்கு
சில நாட்களுக்கு
முன்உடலிற் பொட்டுத் துணியோ
என்றாவது முத்தமிடப்பட்டதாய் ஞாபகமோயில்லாது
அல்லது
யாருமே ஏன் முத்தமிடவில்லை? என்ற தீராக் கேள்வியுடன்
அதன் வலி அதிர
முகம் அற்ற
ராணுவம் வெட்டிப் போட்ட
முண்டங்களில்
தெகியோவிற்ற, தெரணியகலை
இரப்பர் தோட்டங்களில்
அல்லைப்பிட்டியில்
பத்திரிகை அலுவலகங்கள் வரை
வீழும் உடல்கள் முன்
நீ தலையிலடித்தழுவது
பிரயோகிக்கப்படாத குறிகளுக்காக

நீலம் பாரித்து வரண்டிரா
சாவுக்கு முந்தைய காலத்து
அழகிய உதடுகளால்
என்றுமே அறியப்படா ஆசை முத்தத்திற்காக..

ஓர் இனிய முத்தம் - அது இவ்
உதட்டுத் தசைகளில் எப்படி உணரும்?
நம்பு
வாளால் வெட்டப்பட்டபோது
துவக்கால் சுடப்பட்டபோது
கொட்டான்களால் தாக்கப்பட்டபோது
எனது இதயம் அழுததும் அதற்காகவே!
எவருமே கண்டிரா
எனது நிர்வாணப்பட்ட உடல்
ஓர் பிரச்சாரக் கருவியாகி
பிரசுரிக்கப்பட்ட போதிலும்
நான் அழுதது அதற்கே…
போகும் திசையறியாப் போரின் கண்ணிகளுள்
எதையும் சொல்ல வாய்ப்பின்றிப் போய்
கழுகு தின்னத் தீனியாக
இந்த வீதியில் போட்டுக் கிடப்பவன்
எப்படி நானாக முடியும்?

சைக்கிளை மிதித்துக் கொண்டு
பிரதேசத்தின் வயல் வெளிகளில்
இன்னுமொரு கொலைநாளில்
ஓர் இன்னுமொரு கொலைநாளில்
உல்லாசமான பாடல்களின் சீட்டியடிப்புகளின்றி
வதைமுகாம்கள்இராணுவ முகாம்கள்
சோதனைச் சாவடிகள் ஊடு
முகமூடி“யாரோ”
எதிர்ப்படும் கணம் வரையில்
இரண்டு சகாப்தங்களாய்
யாராலோ கொல்லப்படுவதற்காகவே
காலங்கள் சுழலும் தெருவில்
போய்க் கொண்டிருக்கிறேன்

- க.யசோதரா

Symbol Of Struggle

'Che' Guevara was born Ernesto Guevara de la Serna on 14 June 1928 in Rosario, Argentina, into a relatively upper-middle class family. His father was a construction engineer. He was the first of five children.

Develops a severe asthmatic condition at the age of two, prompting his family to move to the drier climate of Alta Gracia, Cordoba.

Most of his early education was provided by his mother at home. He is reported to have read widely and deeply from his father's library, encountering Marx and Freud in his early teens.

In 1941, he attends the Colegio Nacional Dean Funes, a secondary school in Cordoba.

Enrolled in the University of Buenos Aires in 1948, studies medicine, becomes interested in leprosy. His asthma disqualifies him for military service.

Makes a 4,000 mile long journey through Northern Argentina alone on a moped, encountering many indigenous tribes and experiencing first hand the impoverished conditions of their lives.

In 1951, he takes off on a motorcycle journey with his good friend, Alberto Granado. They travel from Buenos Aires, down the coast of Argentina, through the Andes into Chile, and then north into Peru, Columbia and Venezuela. The diary Che kept during this time has been published as: The Motorcycle Diaries: A Journey Around South America.

He qualifies as a doctor in 1953, specializing in dermatology. Around this time he was exposed to the attempted worker reforms following the National Revolution of 1952 in Boliva.

Walks and hitchhikes to Guatemala, witnesses the overthrow of the radical socialist government of Jacobo Arbenz by USA-supported Castillo Armas. He could not help but note the vital role that the CIA played in the counter-revolution. Establishes connections with Peruvian Apristas and other Latin American radicals.

In September of 1954, he moves to Mexico City, finding work in the General Hospital. Through Hilda Gadea, a Peruvian Marxist, he meets Fidel Castro and involves himself in the planned invasion of Cuba. He marries Gadea. They have a daughter, Hildita.

Under the influence of Castro, Alberto Bayo and the writings of Mao Tse-tung, he begins to form the primary axioms of his philosophy of guerrilla warfare. In this time he also began to be called 'Che', for his habit of ending his sentences and calling his friends 'Che'- which is an Argentinian expression for buddy.

In 1956, the revolutionaries land in Cuba on the "yacht" Granma, initating a three-year guerrilla war against the dictator, Fulgencio Batista. Che is included at first for his medical expertise but soon rises through the ranks to become the Commandante of the Revolutionary Army of Barbutos. In this role, he is directly responsible for dozens of executions of defectors and Batista loyalists.

The revolutionaries succeed in overthrowing the Batista regime in January of 1959. Che is now considered second only to Castro, who appoints him Governor of the National Bank. Che Guevara's portrait on the Cuban 3 peso note

He marries Aleida March de la Torre, with whom he eventually has four children.

He is made Minister for Industry in 1961, becomes increasingly hostile towards US interests in the Cuban economy, strengthens relationship with USSR. During the Cuban Missile Crisis, Che advocates nuclear confrontation.

From 1961 to 1965, he travels with his wife around the world as an ambassador for Cuba.

Becomes disillusioned with Soviet Communism, makes a formal break in a speech delivered in February of 1965. Calls for guerrilla-type revolutionary actions in Africa, Asia and South America.

Che goes underground, traveling through Africa, eventually assembling a group of Cubans to fight in the Kinshasa rebellion in the Congo. The rebellion fails and Che withdraws in August of 1965.

Castro informally removes Guevara from office, their ideas for the future of Cuba having radically diverged.

He disguises himself as Uraguayan economist, shaving off his beard and not wearing his famous beret, in order to travel incognito through Latin America.

In November 1966, he leads a group of guerrillas through southeastern Bolivia, hoping to inspire the peasants and workers into a revolutionary movement that would spread all throughout Latin America, sparking off "twenty new Vietnams". Dispirited by casualties, illness and depression, the ragged group is cornered by a Bolivian battalion (which had been trained by US Special Forces in anti-guerrilla warfare) in a gorge on October 8. Two jets and a helicopter provide air support. Che is taken to the nearby town of La Higuera.

He refuses all attempts at interrogation by CIA and Bolivan officials. The Bolivian president, General Rene Barrientos, orders the execution of Guevara as soon as possible.

9 October 1967. After a few false starts and Che's telling them to get it over with, six or more shots are fired into Guevara's torso. One version of his reported last words were: "I knew you were going to shoot me; I should never have been taken alive. Tell Fidel that this failure does not mean the end of the revolution, that it will triumph elsewhere. Tell Aleida to forget this, remarry and be happy, and keep the children studying. Ask the soldiers to aim well." Others have claimed his last words to have been: "Shoot, coward! You are going to kill a man."

After his death, a death mask was made and his hands were cut off to ensure identification. His body was buried in a secret grave. Guevara was 39 years old.

In June of 1997, a team of Cuban and Argentinian scientists recovered the skeleton, missing both hands, of Guevara in the town of Vallegrande, Bolivia. The bones have since been "repatriated" to Cuba.

பௌத்ததேசம்

இது

புத்தர்பெருமான் ஞானம்பெற்ற

சித்திரை நாளின் சிறப்புப் பரிசு.

பாவப்பட்ட ஈழத்தமிழருக்கு

பௌத்ததேசம் வழங்கிய விருது.

அன்று

விகாரைகள் தோறும் விளக்குகள் ஒளிர்ந்தன

எங்கள் ஊர்களில் உயிர்கள் அணைந்தன.
பாருங்கள்

எல்லோரும் உற்றுப் பாருங்கள்

.ஈரம் நொதிக்கும் இதயங்களே!

தீர்ப்பு வழங்கவரும் தேசங்களே!

எங்கள் வாழ்வின் அவலத்தை வரைந்துகொள்ளுங்கள்.

ஏதும் அறியாமல்,

ஏன் சாகிறோமென்றும் தெரியாமல்

குருதியில் குளித்துக் கிடக்கிறது ஒரு குடும்பவிருட்சம்.
பிஞ்சை அணைத்தபடி பூவும்,

பூவைப் பிணைந்தபடி காயும்

தமிழருக்குக் காவலென்பதால் நாயும்

எரியுண்டு போவதுதான் எமக்கெழுதிய விதியா?

உலகமே!

இதற்கும் உன் மௌனம்தான் பதிலா?

மரங்களைத் தறியாதீர் என்பவர்களே!

இங்கு மனிதர்களைச் சரிக்கிறார்களே.

மிருகங்களை வதையாதீர் என்பவர்களே!இங்கு பிள்ளைகளைக் கொல்கிறார்களே.

ஏன் கேள்வி எழுப்பவில்லை?

எமக்கான ஆறுதலை ஏன் தரவில்லை?

ஈழத்தமிழர் சாகப் பிறந்தவர்களா?

நாயைப்போல வாழப் பிறந்தவர்களா?

அல்லைப்பிட்டி அழுகைக்கானதல்ல

அடக்குமுறை அதிகாரத்திற்கான முடிவுக்கானது.

இரத்தமும் இரத்தமும் பேசம் மொழியில்

புத்தபெருமான் போதிக்கவில்லைஆயினும்

பேரினவாதம் அதைத்தானே போதிக்கிறது.

பொறுமையின் அளவுமட்டம் பெரியதானதல்ல

சின்ன உணர்வுத் திரியில் மூளக்கூடியது.

எம்மை மூட்டாதீர்முளாசியெரிய வைக்காதீர்.
இது ஆற்றாது அழுபவரின் கண்ணீர்

அடக்குமுறைக்குள்ளே கிடப்பவரின் மௌனக்குரல்.

உலகமே!

எமக்குப் பதில்வேண்டும்

இப்போது வாருங்கள்

இல்லையெனில் எப்போதும் வரவேண்டாம்

எதற்காகவும் வரவேணடாம்.

முடியுமெனில்உங்கள் விழியில் எங்களை எடுங்கள்

இல்லையெனில் எங்கள் வழியில் எங்களை விடுங்கள்.

பாருங்கள்

உற்றுப் பாருங்கள்

அந்தச் சின்னப் பிள்ளையின் சிரசிலிருந்து

பென்னம்பெரிய நெருப்பு மூள்கிறது.தெரிகிறதா?இது தணியாதுஇனிப் பணியாது.

கவிஞர்புதுவை இரத்தினதுரை

உலக வரைப்படத்தில் ஒரு கண்ணீர்த் தூளீ